IKT-ak eskolan integratzen

Delicius-en sartutako hiru webguneek informazio interesgarria eskeintzen digute; IKT-ak eskolan aplikatzeari buruz. Izan ere, klasean lantzen ari garen gaiari jarraipena emoteko eta informazio gehiagarria lortzeko egin dugu ariketa hau.
Beraz, lehenengo etiketari dagokionez, IKT-ak hezkuntzan nola aplikatzen diren buruz da. Bertan Teknologia berrien eraginez hezkuntzaren garapena deskribatzen da. Horrekin loturik interneten garapena aipatzen da eta web 2.0 kontzeptua azaltzen da.
Baina, atgi usten du ere, kontuan hartu behar dela ordenadoreari ematen diogun erabilerak irakasteko era tradizionala errepikatzen badugu, hau da irakaslean zentratua eta ikasteko estilo anitzak kontuan izan gabe, guzti honek ez duela inolako iraultzarik suposatuko hezkuntzan.

Bestalde, bigarren estekak gaitasun digitala ikasgelan azaltzen du. Non helburua den tresna digitalak eskolan erabiltzeko beharrezkoa. Baina, aipatzen da bertan, ez dela bakarrik informazioaren tratamendua. Izan ere informazioa izatreak ez dakar jarraian jakintza.
Azken batean, ideia da gaitasun digitalaren garapenak metodologia aproposa eskatzen duela. Tresneroia digitala ez baita beti egon behar pedagogiaren menpe. Ondoren tresna digitalak eskolan erabiltzeko jarraibide batzuk ematen dira eta baita tresna digital zehatz batzuen erabilera azalpen bat egiten du: esaterako, arbela digitala, webquest-ak, blogak eta wikiak.

Horrez gain, beste azkeneko estekak IKT eta bestelako gaiei buruz hitz egiten du. Webgune hau aukeratu dut, uste dudalako irakurtzeko oso formato erosoa duela eta hainbat informazio eskeintzen dulela gaur klasean landu dugun, IKT-en aplikazioa eskolan, gaiari buruz. Esaterako, IKT programak deskribatzen dira; Eskola 2.0 eta horren helburuak; Ikasys proiektuaren azalpen osatua eta oso interesgarria; eta IKT-ei buruzko iritzi batzuk.

"Eskola 2.0" buruzko hausnarketa

Bizi garen gizartea oso bideratua edo kontrolatua dago merkatu global batengatik; zeina koorporazio multinazional eta instituzio handiz osatua dagoen eta hezkuntzari papera edo zeregin berriak sorrarazten ditu. Eskola ekonomiaren oinarrizko elementua da, klase sozial berrriaren formaziorako herraminta baita.
Beraz, “Eskola 2.0” helburu bakarreko proiektua da eta ez dauka zer ikusirik planteamendu pedagogiko edo hezitzaileekin. Hortaz, helburua klase arrunten transformazioa litzateke; arbela digitalez hornitutako klaseak, interneterako konekzioa, ordenagailu portatila irakasle eta ikasle bakoitzeko. Ondorioz, proiektu honek bilatzen du zentruetan zehar teknologia banatzea eta infraestrukturak sortzea; zeinak beharrezkoak diren produktu berriei bidea zabaltzeko.

Bestalde, programa honetan hezkuntza kalitatea eta ikasketan ez dira hobeak, ez kasu batzutan gaizkira jo dezakete arbel digitalen erabilera soila dela medio. Izan ere, beste faktore garrantzitsu eta eragintzaile ugari kontuan hartu eta aurreikusi behar dira: esaterako; formakuntza, irakasleen motibazioa, metodologia, zentruaren inplikazioa edo parte hartzea, laguntza eta orientazio didaktikoa... Ordea, nahiz eta irakasleen formakuntzan parte hartzeko jarraibideak dauden, ez dira soluzioak ematen intentzio on horiek errealitate bihurtzekoo.

Hortaz, “Eskola 2.0” programa ez dauka zerikusi handirik hezkuntza eta irakaskuntzarekin; ezta gaur egungo teknologiaren egoerarekin. Baizik eta,erabilitako diru publikoa teknologia berrietan justfifikatzeko hezkuntzaren merkatilizazio prozesuaren barruan. Izan ere, argi dago gizarte digitalean bizi garela eta hezkuntza berriak heraaminta edo aliabide digitalak erabili behar ditu. Nahiz eta ezin dugun zihurtatu IKT-en erabilerak onurarik dakarren alor honetan. Ondorioz, Eskola 2.0-z hitz egiterakoan negozioz eta merkantlizazioaz ari gara.

Hori guztia dela eta, lortu behar dugu hezkuntza edo irakaskuntza modelo bat gizarte digitalarentzat, non pertsona guztien ezkuntzarako eskubidea duten; ezagutzarekiko errespetuzko baloreak defendatzen dituena; hezkuntza sistemako estruktura eta dinamika berriak sartzea; irakasleen parte hartzea errazten duena eta “komunitate digital hezitzaileen” bitartez eta besteekiko elkarrekintza “hekuntza komunitate digitaletan”.
Era berean, irakasleak zaindu behar dira eta proiektuak martxan dituzten zentroen esperientziak zabaldu; teknologiaren inkorporaziorako era egokiak azaldu behar dira: kontuan hartuz prozesuetan parte hartzen diren pertsonak, errealitaterako adaptazioa, teknologia banakotasuna, sostenibilitatea...; eta baita software askea bezalako ezagutzak sartzea dinamizazio prozesuetan ere.
Horrela, zentzua dauka ikasgelen, zentroaren, ikasleen eta irakasleen digitalizazioak; garapenerako planifikazio egokiaz jardunez. Baina hori ez da interesgarria merkaturako eta bertoko buruzagientzako dirurik ematen ez duelako edo 1.0 filosofia baino ulertzen ez dutelako.

Eten digitalari buruzko hausnarketa

Eten digitalari buruzko hainbat eta hainbat definizio eta argitzeko proposamenak agertu izan dira. Dena dela, sinpleena da, eten digitala web-era sartzeko aukera duten pertsona, instituzio, gizarte edo herialdeen eta aukera ez dutenenen arteko desberdintasuna da. Beraz, eten digitala eskubide desberdintasuna bezala uler daiteke, non web-a erabltzeko aukera ez duten pertsonak marginatzen diren; informazioa, ezagutza eta hezkuntzara ailegatzeko aukera ez baitute.
Hori dela eta, web-a edo mundu digitalaz gozatzeko edo bertan parte hartzeko aukera ez duten pertsonek, alboratuak izaten dira; Teknologia Berriek eskaintzen dizkiguten garapen ekonomikoarekin, sozialarekin eta norbanakoarekin jarraitzeko.
Beraz, eten digitala web-era sartu ahal izateko ezgaitasuna da, eta beraz, bere barnean aurki daitezkeen herraminta eta baliabide anitzak; eta sortzen diren ezberdintasunak. Eta horrek arazo bat sortzen du, gizarteen arteko exclusioa eta banaketa, web-aren erabilera ezberdina edo erabilera eza dela medio.
Horrez gain, irakurri dugun artikuluaren autorearen arabera ezin hitz egin dezakegu Eten digital bakar batez; baizik eta alderdi ezberdinen araberako etenak daude: politikoa, hezkuntzakoa, belaunaldien artekoa, hizkuntzari buruzkoa, irakaslearena eta ikaslearena; eta psikologikoa.

Ondorioz, web-aren inguruko marginazio egoera honek, eragin zuzena du herrialdeen arteko banaketan, eta baita eragina ere klase edo maila sozial berri bateko pertsona multzoen eraketan: “alboratutakoak” edo web-era sartzeko aukera ez dutenak.
Eta horrekin bukatu beharra dago honakoagatik: etrorkizuneko hiritarra edo herritarra alfabetizatua edo hezitua egon beharko da bai irakur-idaz gaitasunean; eta baita teknologia berriekin aritzeko eta komunikatzeko. Izan ere, XXI.mendeko oinarrizko herraminta edo baliabide izango baitira. Beraz, alfabetizazio hura denotan eman beharko da inolako ezberdintasun edo alboraketa egin gabe genero, maila soziala, inteligentzia, jarrera edo gaitasunen arabera.

Mmartinez: Magisteritza eskolan egindako bloga, Teknologia berriak arloan.

T.B.en Eragina Eskolan

Gaur egungo informazioaren eta ezagutzaren gizartean; zientziak, teknologiak eta gizarteak dira eragile nagusiak. Izan ere, Informazioaren eta Komunikazioaren teknologien aplikazioa eta globalizazioak eragina zuzena du Gizartean eta; ondorioz, eskolan bertan ere. Alde batetik, lan sektore berriak sortzen ari dira eta lan egiteko modu berriak, zeinak eskolak bere barne hartu behar eta aplikatu behar dituen. Bestetik, informazioa geroz eta anitzagoa da eta, hortaz, eskolan horri egokitu beharko zaio; hani zuzen ere, informazio masifikazioaren aurrean erantzun egokia izatea. Gainera, honek guztiak adimen berri bat eragin du; beraz, adimen memorian oinarritzen den sistema alboratu eta teknologia eta horren baliabideak erabiltzen dituen ikasketa edo irakaskuntza sistemara pasatu beharra dago.
IKT-en eragin soziala eta informazioaren gizarteak duen eragina kontuan hartuz; eskola; hezkuntza formalaren adierazle denari, gaur egun eskatzen zaio ikasleen alfabetizazio teknologikoaz arduratzea. Horrela, ikasleak komunikazio sistema berrietara trebatu behar dira eta; pentsaera kritikoa eta autnomnomia pertsonala lantzea.

Prometeus bideoaren Enlace edo esteka

click hemen

Prometeus Iraultza soziala

Bideo honetan landu den gaia interneteko komunikabideen iraultza izan da. Lehengo autoreen eskubideak, irratia, telebista eta irratia alboratu egiten dira. Eta defendatzen ari diren Copyright-en aurkako interneteko irrati berriak agertzen hacia dira eta TIVO izeneko web-eko telebista berria. Izan ere, jende pilaren botere handia dela eta irudi berri bat sortzen da: Prosumer izenekoa; informazio sortzaile eta kontzumitzailea.
Beraz, etorkizuna digitala izango da. Beraz, komunikabideak digitalizatuko dira, non pertsonak dohainik konektatuko diren. Hori dela eta, web-ean edo interneten ageri diren blog-ak eta egunkari digitalek izugarrizko eragina izango dute.

Orain arte, telebista bakoitzari tasa edo salneurri bat jarri izan zaio; aldizkari, irrati eta telebista kateak estatuak finantziatzen ditu. Hortaz, internetetik informazioa era ilegalean deskargatzea zigortua izaten da, kartzelaz. Aldiz, 2011 urterako iragarkizun inbertsio gehienak interneten egingo dira. Eta hurrengo urte hurbiletan, egunkari eta telebista konpainiak desagertuko dira, “digital terrestre”-a alboratuko da eta irratia Internetera mugituko da.

Nire ustez, ados nago bideoan esaten denean; internetek aurrera egingo duela informazio guztia bere barnean duelako eta bertan gordeta geratzen delako. Era horretan, Interneteko informazioaren munduko liderrak botere osoa izango dutelarik.

Bestalde, eskolari dagokionez, garapen horrek eragin handia izango du informazio estatikoaren alorrean. Liburuak, artikuluak eta irudiak aldatu egingo dira eta ezagutza erreka bezala ezagutuko dira. Era horretan, iragarkiak, sortzileek eta autoreek aukeratzen dituzte; eta informazio, konparazio eta experientzian bilakatzen da. Beraz, ikasleek jakin nahi dutenarekiko eragin handiagoa edo esku hartze handiagoa izango dute. Izan ere, digitalizazio eta globalizazioak horiek eragingo ditu.

Geroago, bideoan esaten da, autoreen eskubidea ilegala egingo dela, eta second life-ek garrantzia handia hartuko duela. Beraz, memoria, experientziak eta sentsibilitateak konpartitzeko aukerak gora egingo dute; eta memoria komertziorako objektu arrunta bihurtuko da. Hori guztia dela eta, bizitza birtuala merkatu handiena izango da, non esperientzia errealitate berria izango den.
Ordea, nire iritziz, hori ez da etorkizunaren erakusle nagusia. Izan ere, esperientzia informazioaren iturri izango delarekin ados nago. Baina, oso tristea litzateke “Second life”-ek edo bizitza birtulak mundu mailako merkaturik handiena izatea.

Hori dela eta, guk irakasle bezala, ikasle bakoitzak bere bizitzan nahi dutena egitera bideratu edo animatu behar ditugu. Eta ez euren frustrazio guztiak edo lortu gabeko nahiak, interneten bidez konpondu nahi izatea; bigarren bizitza baten bitartez.
Izan ere, Esperientzia bada informazio edo ezagutza iturri nagusia. Hori bilatzen saatu behar gara BIZITZA ERREALEAn eta ez errealitate birtual IRREAL batean.